کاربرد مدل RDCGE در بررسی تأثیر الحاق ایران به سازمان جهانی تجارت بر تجارت خارجی در بخش‌های کشاورزی و صنعت

در این پژوهش، به‌منظور بررسی اثر بلندمدت کاهش تعرفه‌ها در چهارچوب الحاق به سازمان جهانی تجارت بر واردات و صادرات بخش‌های صنعت و کشاورزی از یک مدل تعادل عمومی پویای بازگشتی (RDCGE) و ماتریس حساب‌داری اجتماعی سال 1390 استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که در بخش کشاورزی پس‌از رشد 70 درصدی واردات در سال پایه، شاهد یک دهه کاهش ملایم و سپس تثبیت وضعیت موجود خواهیم بود. صادرات این بخش نیز پس‌از یک دهه کاهش رشد ملایم خود را دوباره آغاز می‌کند. در بخش صنعت، روند نزولی واردات و صادرات صنعتی در بلندمدت پس‌از افزایش به‌ترتیب 21 و 3 درصدی در سال پایه شدیدتر و پایدارتر از بخش کشاورزی است. میانگین رشد بلندمدت واردات و صادرات این بخش 7/3- و 5/3- درصد برآورد شد. رقابت‌پذیری پایین کالاهای داخلی و فراهم‌نشدن شرایط بهتر دست‌رسی به بازار برای کشور از‌طریق کاهش تعرفه‌های کشورهای عضو سازمان، از مهم‌ترین دلایل این وضعیت است.